Sevgili kardeşim, arkadaşım Hrant..
Hiç tanışmadık ama seni kardeşim gibi hissediyorum.
Bugün ölümünün, acımasızca katledilişinin 6. yıldönümü.. Ölümünün üzerinden 6 yıl geçti. Ama içimizdeki acı geçmek bilmedi.
Ne yazık ki hala adalet arıyoruz. Kötülüğe inat iyi gelişmeler de oluyor bu ülkede. Yargıdaki vicdanlı insanlar cinayetin karartılmasına izin vermediler mesela. 30 yıldır canımızı yakan, canlar alan kanlı bir savaş sona eriyor nihayet. Barış iklimi artarak gelişiyor.
Cenazene katılan yüzbinler, geleceğe dair içimizdeki umudumuzu alevlendirmişti. İşte bugün de yine o vicdanlı insanlar adalet için çığlık atıyorlar gazetenin önünde. Vicdanın çığlığını..
Umuyorum bu vicdanın çığlığı, günden güne yükselecek ve bu ülkede kimse inancından dolayı, etnik aidiyetlerinden dolayı aşağılanamayacak, ötekileştirilemeyecek. Farklı inanç ve kimliklere sahip Anadolunun yerleşik tüm halkları, tüm insanları eşit özgür yurttaşlar olarak yaşayabilecekler..
İrade ve fikir özgürlüğüne sahip insanlarla dolu bir ülke olsa keşke burası...
YanıtlaSilKeşke Hrant'lar öldürülmese...
insanlar ırkçılıktan milliyetçilikten kurtulabilseler daha insanca düşünebilseler olur bir gün elbette...
Siltüylerim diken diken okudum, yüreğine sağlık... Hrant'ın cesedinin üzerine gazete örtülmüş altı yırtık ayakkabısını hiç unutmadım, unutamadım... umarım bir gün adalet kelimesinin hakkını veren, adaleti yaşayan bir ülke oluruz...
YanıtlaSil(serkancığım bir de şu kelime doğrulamasını kapatsan yorum yazmak çin işkencesine dönmese :S)
@Selma ! teşekkürler güzel yorumun ve güzel dileklerin için ..
Silteknoloji özürlü olarak bakayım dediğine. farkında değilim. :)
Söylediklerinize ve daha fazlasına içtenlikle katılıyorum, dileklerimiz bu yönde...
YanıtlaSilTeşekkürler...
Sil