Muz sesleri – Ece Temelkuran

Bir Ortadoğu romanı..

Lübnan ın  Beyrut şehri. Oxford , Paris

Beyrut.. iç savaşın  yaşandığı yıllar 1979-1992..

Hıristiyanlar, ermeniler, şiiler, araplar, Müslümanlar, v.s pek çok farklı inanca, farklı etnisiteye sahip insanların bir arada veya yan yana yaşadığı ilginç bir şehir.

Beyrut tan insan hikayeleri.

Filipina..zengin bir hıristiyan aile olan Zeynab hanımın evinde çalışan yardımcı (yatılı)

Deniz.. Türkiyeli , kadın, Oxford ta akademik çalışmalar yapıyor.

Dr hamza…  Filipina nın babası. Beyrut Şatilla mülteci kampında doktor. Şatilla katliamında ölüyor.

Marwan… Beyrutta yaşıyor. Suriyeli. Filipina nın oturduğu binada kapıcı.

Nasır… taksi  şöförü

Ortadoğu.. İnsanların, ülkelerin, şehirlerin etnik adiyetlere, inançlara, mezheplere, örgütlere göre ayrıştığı, bölündüğü coğrafya.

İnsanlar doğdukları mahalleye, şehre, ülkeye göre Müslüman, Hıristiyan, Yahudi, Hindu , Türk, Kürt, Arap, Ermeni, Süryani, Alevi, Şii, Sünni  v.s olarak doğuyor. Ve genelde diğerlerine düşman olarak, nefret duyguları beslenerek  büyütülüyor. Çok az insan atalardan, ailelerden devralınan bu mirası sorgulama yoluna gidip bu düşmanlıktan nefretten kendini kurtarabiliyor. Kan davalı aşiretlerle dolu Ortadoğu.

Her topluluğun egemenlik kurma uğruna sürdürdüğü savaşlar, isyanlar.. ölümler, öldürmeler, şehadet, kin, nefret, düşmanlık, v.s…

Her topluluk, devleti, olmazsa şehri, o da olmazsa mahalleyi ele geçirip egemenlik kurma sevdasında. Bunun için savaşıyor, isyan ediyor, öldürüyor, ölüyorlar..

Devlete egemen olan topluluk, sadece kendinden olan topluluğa mutluluk sağlarken, diğer topluluklara hayatı zindan ediyor. Ve böylece hiç bitmeyen savaşlar, kargaşalar, kaoslar sür git devam etmekte.

Bu senin hikayen. Sen de Ortadoğulusun! Diyor sevgili Ece Temelkuran..

Yıllar önce Amerika da İngilizce konuşmaya çalıştığım bir Amerikalı, bana bakıp nereli olduğumu tahmin etmeye çalışırken, Ortadoğulu musun, Hispanik misin diye sormuştu. Ben de pattadanak ani bir refleksle hayır Ortadoğulu değilim diye cevap vermiştim. Amerika da yaşayan arkadaşım da yandan gülüyordu. Ne! Biz Ortadoğulu muyuz ki? Diye çıkışmıştım.

O da ; Ben Kırklareli liyim, sen Mardinli. farkında mısın demişti de acı gerçeğe ben de gülmüştüm.

O ana kadar Ortadoğulu olduğumuzu hiç düşünmemiştim.

Çok çalışkan bir araştırmacı, gazeteci yazar sevgili Ece hanım. Milliyetteki yazılarını severek okurdum. Türkiye de, Kürtlerin acılarını, kimlik sorunlarını da en iyi anlayan, anlatan çok az isimden biridir. Bu yüzden daha bir seviyorum sevgili Ece Temelkuran ı.

Altı Çizilenler ;