Kiyoto - Yasunari Kavabata

Hatırladığım kadarıyla Japon edebiyatından ilk defa okuyorum.

Kitap tam da Japonları andırıyor. Japonlar denince akla gelen şeyleri kitapta da görüyorsunuz, hissediyorsunuz. Huzur, dinginlik, doğa sevgisi, çalışkanlık, işini özene bezene yapmak, v.s. 

Bir genç kızın hikayesi üzerinden Kiyoto şehrini dolaşıyor, Japon geleneklerini, Japon kültürünü, festivallerini, bayram kutlamalarını izliyorsunuz.

Birbirine aşık 20’ li yaşlardaki gençler bile birbirlerini çiçekleri izlemeye, ağaçların yapraklarını izlemeye davet ediyorlar. Çiçekleri seyretme diye bir etkinlik. Ne kadar hoş. Ne yazık ki bize tuhaf geliyor.

İnsanlar arası ilişkilerde, çatışma yok, kavga gürültü yok, stres yok. Çocuk, genç, yetişkin insanlar, doğanın sunduklarına büyük saygı içerisinde adeta huşu içerisinde doğaya sevgi besliyorlar.

Kitabın yazarı Yasunari Kavabata, 1968 yılında Japonya’ya ilk Nobel Edebiyat ödülünü kazandırmış ve 2. Dünya Savaşına katılmayı reddetmiştir. Ne yazık ki 1972’de intihar etmiştir.

Karakterler ;

Çieko : genç kız, 20 yaşında

Misuki Şiniçi :

Sata Takiçiro : Çieko’nun babası

Sige :

Otomo Sosuke : dokumacı ustası

Hideo : Sosuke’nin büyük oğlu, 30 yaş

Naeko : Çieko’nun ikiz kız kardeşi

 

Kitaptan ;

Sayfa 12 : Kiraz ağaçları erguvan rengi çiçekleri ve alabildiğince aşağıya sarkmış dallarıyla tapınak bahçesinin en güzel süsü olarak, göze çarpmaktaydı. Ağaçlar sanki tapınağa kendi damgalarını basmış gibiydiler. Eski imparatorluk şehrinin baharını bu kiraz çiçeklerinden daha iyi ne ifade edebilirdi?

Sayfa 50-51 : Ağaçların güzelliğinin nedeni böylesine temiz tutulan bu şehrin güzelliğinin de nedenidir. Karanlık, eski ve göze çarpmayan evlerin sıralandığı Gion semtinin daracık sokakları bile çoğu zaman pırıl pırıldır.

 

Künye ;

Yayınevi         :           CEM YAYINEVİ

Yayın Yılı       :           2000

Kitabın orijinal basım tarihi : 1962

Dili      :           Türkçe

Sayfa Sayısı    : 230   

Çeviren           :           ESAT NERMİ